Al snel wisten we dat we ook heel graag een herinneringsfilm van haar zouden willen hebben. We schoven het een tijdje voor ons uit, omdat we weten dat ze niet oud wordt, maar het soms ook pijnlijk is om daar mee bezig te zijn.
In juni besloten we toch te vragen of ze ons met Febe wilden filmen. Het antwoord kwam snel: natuurlijk! Dat vonden we erg fijn. We hadden deze keer een andere cameraman als de vorige keer, maar het was net zo fijn en ongedwongen als bij onze Judah. Van te voren wordt er altijd een draaiboek gemaakt, wat ons ook hielp om na te denken over de dingen die we graag van Febe wilden vastleggen. De dagelijkse dingen, haar maniertjes, haar routines, onze routines.. die willen we nooit vergeten.
We kregen de film al snel in onze inbox en zijn er ontzettend blij mee. Het laat Febe zien wie ze is en wat ze graag doet. Op dit moment gaat het naar omstandigheden goed met Febe. Al staan er wel onderzoeken op de planning en zal de uitkomst daarover erg spannend zijn.
Het is vaak een weg waarin we alle ervaringen van Judah meenemen. Zo ook het besluit om een herinneringsfilm te laten maken. Het bracht de pijn van het ‘gaan verliezen’ en het genieten van ons prachtige meisje samen. Het zorgde voor tranen slikken en glimlachen tegelijk. Maar hoe het ook zal gaan en wat er ook gebeurt.. deze herinneringen neemt niemand ons meer af.
