In april was er op de scans niks meer te zien, schoon dus eigenlijk. We hoefden nog maar een traject van een half jaar. Tot we op 20 augustus te horen kregen dat er nieuwe uitzaaiingen in haar hersenen waren gevonden, negen maar liefst. Dit hield in dat ze niks meer voor Hailey kunnen betekenen en dat ze uitbehandeld is. Ze gaven haar een paar weken tot hooguit een paar maanden.
Wederom zakt de grond onder je voeten vandaan. Alle hoop die we hadden, was vervlogen. Niet te bevatten. We hebben in de periode die volgde alles uit het leven gehaald en veel mooie en dierbare herinneringen gemaakt. Via de thuiszorg kregen we de tip om contact op te nemen met Stichting Living Memories om een 'gewone' dag in ons leven vast te laten leggen op beeld. Wat zijn we blij dat we dit hebben gedaan.
Begin oktober, toen Hailey nog goed in haar doen was, zijn ze bij ons de opname komen maken. En wat is het eindresultaat mooi geworden! Hailey heeft zich net zo gedragen als andere dagen, de camera viel haast niet op. Haar mooie aanstekelijke lach staat ook op film, zo fijn om er naar te kijken en te zien hoe vrolijk en opgewekt ze toen nog was.
Langzaam zien we haar veranderen en achteruit gaan. Het vrolijke en opgewekte meisje is ze nu niet meer en dan helpt de film om weer even terug te gaan naar de momenten toen ze nog wel genoot van alles.
Waardevolle momenten die we terug kunnen kijken als we willen. Een herinnering voor het leven!
(Deze video is mede mogelijk gemaakt door het CZ-Fonds)
