Een zwaar traject van vier jaar volgde met operaties, chemo, stamceltransplantatie en bestralingen. Tegen alle verwachtingen in toonde Haley een sterke wilskracht om bij ons te blijven. In november 2021 was er niets meer te zien op de MRI beelden en kon het 'normale' leven beginnen.

In januari 2024 werden we opgeschikt door een onschuldige cyste. Na maanden van controles bleek deze toch niet onschuldig te zijn. In juli 2024 kregen we te horen dat er een tumor in Haley's nier zat met een groot aantal uitzaaiingen. Eind augustus bleek in het Prinses Maxima Centrum dat verder behandelingen niet meer mogelijk waren. De wereld stortte in en we wisten dat we Haley gingen verliezen.

Samen naar huis, in de hoop nog een paar dagen samen te zijn en blijvende herinneringen te maken. Inmiddels hadden we door de slechte prognoses al heel veel foto’s, maar eigenlijk beperkt videomateriaal waarbij ook Haley's stem duidelijk hoorbaar was. Dit was het moment voor een kort telefoongesprek met Stichting Living Memories.

Nog dezelfde week was de cameraman in huis. Ondanks dat we het zelf erg onwennig vonden in eerste instantie, merkten we al snel dat je de cameraman vergeet als deze een tijdje aanwezig is. Ruben is een vriendelijke en zeer professionele man die er voor heeft gezorgd dat we nu heel vaak naar Haley terug kunnen kijken. Met dank aan de snelle reactie en werkwijze van Stichting Living Memories kunnen we nu kijken naar de mooiste beelden, maar vooral de stem van Haley horen zo vaak als we willen.

Drie weken later, op 3 oktober 2024, vond Haley het mooi geweest en is ze rustig ingeslapen.