Binnen een week stond cameravrouw Elisabeth bij ons op de stoep, een super professionele vrouw waarbij we al heel snel ons zelf konden zijn. Daardoor is het een hele natuurlijke film geworden.
Ons lieve meisje is uiteindelijk geen 3,5 geworden. En nu, na haar overlijden, zijn we zo ontzettend dankbaar dat we haar nog kunnen zien. Als compleet gezin, op een normale dag. Een dag uit ons leven. Hoe het was met z’n viertjes. Hoe de liefde voelde. We hebben natuurlijk honderden filmpjes op telefoons van haar alleen, of met een van ons, maar dit is anders. Dat is zo ontzettend waardevol.