Het is 6.30 in de ochtend. Hij stapt slaperig en voorzichtig de trap af en zwaait de deur van de woonkamer open. Hij maakt een sprongetje van geluk bij het zien van de slingers en rent weer naar boven. “Mama, ik ben jarig”. Inmiddels komen Noah en Anne ook hun kamer uit met hun zelf gekochte en geknutselde cadeautjes. Op het grote bed maken we de cadeautjes open en hij geniet van alle aandacht die hij krijgt.
Na het ontbijt neemt hij een grote versierde mand mee naar school en trakteert daar op zakjes chips. In de klas wordt zijn verjaardag uitgebreid gevierd. Het is vandaag woensdag, dus de hele middag is er thuis bezoek en taart. Joël is jarig, zeven jaar alweer! Na alles wat hij meegemaakt heeft, is dit iets om super dankbaar voor te zijn en zeker een feestje waard.
Het is alweer de vierde verjaardag die we zonder Joël moeten vieren. Zeven jaar zou hij nu worden. Hij zou nu leren lezen en schrijven en een partijtje vieren in een speelhal. Of zou hij liever willen bowlen? Ik zou deze week in ieder geval bezig zijn met het plannen van zijn verjaardag, taarten bakken en het huis versieren.
Maar nu niet. Ik probeer mezelf af te leiden door klusjes op te pakken. De afzuigkap is nog nooit zo schoon geweest en ik heb grootse plannen om de tuin eens helemaal op te knappen. De pijn in mijn rug houdt me niet tegen om over het halve grasveld tien centimeter af te scheppen.
Ik koop bloemen voor op het grafje en bedenk hoe ik deze dag nu vorm ga geven. Koop ik taart of bak ik zelf taart? Hou ik de kinderen thuis of gaan ze naar school? En mogen ze dan met vriendjes mee of verplicht ik ze om thuis te blijven?
Het is 6.30 in de ochtend. Anne komt slaperig mijn kamer binnenlopen en kruipt tussen ons in. Ik kijk op mijn telefoon en lees de eerste berichten van familie en vrienden. Ze zijn hem niet vergeten. Ik plaats een facebookherinnering en ook daarop stromen de lieve reacties binnen. De dag begint al met een heleboel tranen, dat zal vandaag wel zo blijven.
Een half uurtje later ga ik naar beneden en we ontbijten samen. Anne knutselt een mooi kunstwerk om mama weer wat blijer te maken en samen bakken we appeltaart. De bloemen van een paar dagen terug zijn al niet mooi meer, dus we gaan zo nieuwe halen en die bij Joël neerzetten.
Noah gaat gewoon naar school en als hij vanmiddag wil spelen bij iemand dan is dat ook prima. We doen maar gewoon wat goed voelt vandaag. Zo zijn we de afgelopen jaren ook doorgekomen dus dit gaat vandaag ook lukken. Met een lach en een traan, het is allemaal oké vandaag. Ik check even uit en ben er morgen weer 😊
