Dood en geboorte liggen zo dicht bij elkaar. Dit was, al gelooft men dit niet, echt niet zo door ons gepland. Het leven nam een loopje met ons. Of Olivier zit gierend van het lachen, waar hij dan ook is, zijn ouders te plagen. Ik hoop het zo. Dat hij denkt: na een jaartje is het goed papa en mama. Na een jaartje mogen jullie mij nog net zo missen als eerder, maar komt er weer reuring. Er komt weer een kleine krijser die jullie de nachten wakker gaat houden. Er komt een kleine boef bij. Ik word dan ook grote broer en geef mijn broer Benjamin het cadeau van zijn leven. Baby Kado. Kleine Felix.

Altijd drie

En zo hebben we er drie. Dat blijft altijd zo, nooit twee. Altijd drie. Alle ongevraagde adviezen van bekenden en onbekende ten spijt, we weten hoe het is om twee kinderen te hebben. Sterker nog, een peuter en een ernstig ziek en zeer intensief kind. Hoe het deze keer zal zijn weten we nog niet. Het is spannend. We weten namelijk nog niet of Felix ook slachtoffer is geworden van deze rare genetische misstap. We hebben er tijdens de zwangerschap voor gekozen dit niet te testen. De kans op een miskraam zou veel groter zijn dan de kans op een slechte uitslag. Weer een hele moeilijke keuze.

Wachten op zekerheid

Deze keuze was voor onszelf al lastig, maar werd na de 20 weken echo nog veel lastiger. Die was namelijk helemaal goed. Net als bij Olivier. En dat is zo fijn! Maar de buitenwereld denkt dat met een goede echo alles goed is. En wat hebben wij op harde wijze moeten leren dat dit niet het geval is. Dus iedereen is zo lief en leeft zo mee, maar we moesten de hele tijd iedereen teleurstellen dat we het dus niet weten. En zo werd de zwangerschap ineens een stuk zwaarder dan we van tevoren gedacht hadden. Het gevoel zegt dat het goed zit, maar is dit gevoel nog wel te vertrouwen? Durf ik dit uit te spreken naar mensen? Ik wil niemand, zeker mijn man en familie niet, valse zekerheid geven. Het voelt soms of ik als orakel het zou moeten weten. Maar ik weet het niet.

Nu Felix er is, is het nog steeds spannend. We hebben bloed afgenomen toen hij er net was. De uitslag laat weken op zich wachten, dus nu is het kijken hoe hij het gaat doen. Wordt hij ziek net als Olivier. Of alleen geel zoals zijn beiden broers waren, maar dan het “gewone” geel net als onze oudste?

Alles tussen hoofd en hart

Felix is nu pas twee dagen oud. Dat de neonatoloog hem na heeft gekeken, is een cadeautje. Zekerheden inbouwen kunnen we niet, maar wel alles proberen zo glad mogelijk te laten verlopen. Kraamzorg hebben we niet meer na de ervaringen toentertijd met Olivier. Het bracht teveel onrust. Nog een mening anders dan mijn sterke en onheilspellende gevoel toentertijd. We kunnen deze onrust niet meer aan. Dus we gaan naar huis en gaan kijken hoe geel hij gaat worden. Het zal sowieso wel lijden tot ziekenhuisbezoekjes en misschien wel opnames de komende tijd, al is het maar door ons gebrek aan vertrouwen in de wereld. Maar ook nu weer, geen onnodige dingen die Felix zullen schaden.

Ouderschap is niet makkelijk. Alles tussen hoofd en hart. Onzekerheid en vertrouwen in deze kleine man. Alles komt tegelijk, maar het is ok. Olivier kijkt mee en we doen ons best. De tijd zal het leren.