Gisteren vroeg een lief vriendinnetje mij of het gaat deze bizarre maand. Dapper antwoordde ik dat het best wel ok was. Nadat ze vertrok, gonsden deze worden in mijn hoofd. Best wel ok. Ik had nog niet de tijd genomen om stil te staan bij het feit dat december al begonnen was. Helemaal niet ok dus. Ramon is erg on edge. Ik ben vlak. Ik heb nergens zin in en ben zo moe dat ik de hele tijd in slaap val. December is duidelijk begonnen. De gesprekken aan tafel zijn doorspekt met 'weet je nog toen'. Dit geeft fijne 'Oh'-momenten, maar schept ook verwachtingen.

Kerstboom met herinnering

Het kopen van een kerstboom kan nog één jaar volgens 'de traditie van toen met Ollie'. Het tuincentrum is namelijk weg, gelukkig doen ze dit jaar nog wel een kerstbomen verkoop. Het zal dit jaar niet de grootste worden die we kunnen vinden, zoals de traditie eigenlijk voorschrijft. Simpelweg omdat Felix zo’n boef is, dat hij hem anders helemaal om trekt. Vandaag gaan we hem halen die boom. Een mooie. Eentje met een beetje herinnering erin aan onze Ollie. Ik heb al drie nieuwe kerstballen gekocht. Voor alle jongens één. Volgens de traditie.

Grote broer

Benjamin is deze maand ook erg bezig met Ollie. Felix wordt bijna 1 jaar. Benjamin vraagt dan wat hijzelf en wat Ollie voor zijn eerste verjaardag heeft gekregen. Om zich vervolgens te realiseren dat Ollie nooit 1 jaar heeft mogen worden. Ik zie zijn koppie vertrekken. Het gesprek gaat vervolgens verder over hoe oud Ollie geweest zou zijn. Om te eindigen in een grote zucht en de tekst: ’Mamma, als Ollie er was geweest had ik nu lekker met hem kunnen stoeien. Met Felix kan dat nog niet. Het is niet eerlijk. Het is niet altijd leuk om een grote broer te zijn, hoor mamma.' Arm mannetje. Wat een bagage op die leeftijd. Nog los van de wisselend labiele ouders en tranen tijdens het schoentje zetten, tijdens het bezoek aan de Winterefteling en zo meer. Felix is zich hier met zijn bijna 1 jaar oud gelukkig nog niet van bewust. Zijn beleving van zijn broer en plek in het gezin moeten zich nog ontwikkelen. Wij hopen dat ook hij Ollie in zijn hartje zal dragen, maar het is geheel aan de vrolijke snuiter zelf.

Woeste zee van rouw

Ollie doet overigens ook nog een duit in het zakje. Zijn lichtje in zijn kastje, het lichtje dat altijd brandt, gaat soms ineens uit. Zodra ik het sleuteltje van het kastje pak, schiet hij ineens weer aan. Mijn ratio zegt een los contactje, maar toch is het alsof hij wil zeggen: schenk me even wat aandacht mamma. Niet alleen in je hoofd gedurende de dag, maar sta er nou eens even bij stil. Voel me, hoor me, zie me. Kom eens bij me zitten en neem je tijd. Hij heeft gelijk. Misschien zou ik dat meer moeten doen. Het helpt namelijk altijd om die golven door te komen. De woeste zee van rouw die we blijven bevaren. Die zee die niet eindig is.

Ik zag een stukje televisie waarin enkele aspirant commando’s een stukje gingen peddelen. De kwelling van het peddelen zat hem in de condities en de onbekende duur. Wij zijn ook even een stukje aan het peddelen. De woeste golven van december maken dan hopelijk in januari weer plaats voor iets rustiger vaarwater. Al leert de ervaring dat het nieuwe jaar niet meer de opluchting brengt die het vroeger bracht.

Lichtpuntjes

Dan toch maar nog even terug naar de lichtpuntjes van december. Het magische Sinterklaas, met veel vreugde, tranen, cadeautjes en liefde kent iedereen. Het schitterende kerst kent ook iedereen. Wereldlichtjesdag wellicht nog niet. En zoals ik al eerder heb gedaan, wil ik nogmaals oproepen een lichtje te branden voor alle overleden kindjes. Een lichtje van 19.00 tot minimaal 20.00 uur op de tweede zondag van de maand zorgt ervoor dat er verspreid over alle tijdzones 24 uur een lichtje brandt voor alle kindjes die niet langer bij ons konden blijven. Schroom ook niet uw naasten aan te sporen mee te doen. Wij gaan denken aan Olivier en al zijn vriendjes en vriendinnetjes die ergens zijn. Ik kan de lachende kindersnoetjes al voor me zien terwijl er overal ter wereld om de beurt lichtjes gaan branden. Terwijl ik dit schrijf komt Here comes the sun op de radio. Olivier is het er duidelijk mee eens.

Dan nog het laatste lichtpuntje van december. Deze mooie stichting heeft een schitterend lied gemaakt. Een lied vol met liefde voor alle kindjes die missen. Trots mag ik aankondigen dat ook onze Ollie in de clip zit. Hij komt, ik ga hem delen, delen jullie dan wat met de stichting? Er rest me dan alleen nog jullie hele fijne dagen te wensen. Een goed einde en goed nieuw. De eerste zondag van januari komt er weer een verhaal.