Plek van bezinning

Vandaag lopen we over de Nieuwe Ooster. Vandaag lopen we rond, praten we. De telefoon staat dan in principe uit. Altijd als we hier zijn, schijnt de zon op onze gezichten. Een geruststellend gevoel. Alsof Olivier zegt dat het allemaal wel goed komt. We lopen hier rustig uren rond. We kijken naar graven. We gniffelen om teksten als 'Veel te vroeg' bij iemand van 96. We genieten van de levensvreugde die zo iemand nog gehad moet hebben. De grote lanen, oudere paadjes. De flora en fauna. Het is er heerlijk.