Ik neem je mee in mijn verhaal, in mijn ervaringen, in mijn pijn en verdriet, maar ook in mijn vreugde. Die vreugde vind ik in Jezus.

Schrijven over keuzes

Ik vind dit super spannend, want we hebben in de afgelopen 5 jaar keuzes gemaakt. Keuzes voor onze kinderen, keuzes voor ons als gezin. Keuzes die jij misschien niet zou maken, maar die wij wel gemaakt hebben. Ik vind het ook spannend, omdat ik soms pijn ervaar door dingen die gezegd worden of gedaan worden die ik hier zal opschrijven. Ik schrijf die niet op om je te kwetsen of om je te vertellen dat je het fout hebt gedaan. Ik schrijf dit op om het van me af te schrijven. Voor iedereen is rouwen anders, iedereen vindt iets anders fijn en tegelijkertijd hoop ik dat je (h)erkenning vindt in mijn blogs. Zo hoop ik dat je me kan begrijpen door wat ik schrijf.

Met z'n vieren

Wij zijn met zijn vieren óf waren met zijn vieren. Soms zou ik willen dat er een bordje op mijn voorhoofd geplakt was. Nee, we zijn niet met zijn drieën, nee, we hebben nog een zoon! Zodat ik het niet hoef te verzwijgen en niet hoef te vertellen. Zodat er niet gezwegen wordt als ik het wel vertel en ik niet hoef te verzwijgen, omdat ik bang ben voor het zwijgen.

Goed, Gerald en ik, 12 jaar een setje en inmiddels 9 jaar getrouwd. En nog steeds heel blij met elkaar!! Het gaat niet altijd perfect, maar we leren steeds meer dat dat ook niet hoeft. In 2015 werd onze Judah geboren, we hadden een zoon! In de zwangerschap werd een paar keer zijn korte bovenbeentje genoemd en gecontroleerd. Toen hij die avond in november geboren werd, keken we naar hem en de grote zorgen die genoemd werden (het syndroom van down, dwerggroei) verdwenen als sneeuw voor de zon. Dit jongetje zag er niet uit als een kindje met één van die ziektes. Maar na een paar weken kwamen er toch zorgen en na 4 maanden kreeg hij de diagnose: osteopetrose, een afwijking aan het skelet. Een ziekte waar weinig over bekend is, maar wel met grote gevolgen.

Dezelfde ziekte

Ik hoop je in de volgende blog(s) mee te nemen in de weg naar de diagnose. Judah is 3,5 jaar geworden en overleed in juni 2019. Hij wordt gemist. Nooit meer Judah. In 2018 werd ons meisje geboren, Febe! Wat een verrijking van ons gezin. Febe heeft dezelfde ziekte als Judah. Ze is bijna 2 jaar en doet het naar omstandigheden goed, maar we weten dat de ziekte progressief is. We genieten van haar en huilen om wat komen gaat..

Dit zijn wij. Met zijn vieren. Wij zijn met zijn vieren, niet WAREN met zijn vieren. Voor altijd een plek in ons gezin, in ons bestaan, in ons hart: Judah. Jij hoort bij ons.